Boezemfibrilleren is een trillende of onregelmatige hartslag (aritmie) die kan leiden tot bloedstolsels, beroertes, hartfalen en andere hartgerelateerde complicaties. 

Normaal gesproken trekt uw hart samen en ontspant het tot een regelmatig ritme. Bij atriale fibrillatie kloppen de bovenste kamers van het hart (de atria) onregelmatig (trillen) in plaats van effectief te kloppen om bloed in de ventrikels te laten stromen.

Als een stolsel afbreekt, in de bloedbaan terechtkomt en vast komt te zitten in een slagader die naar de hersenen leidt, ontstaat er een beroerte. Ongeveer 15 tot 20 procent van de mensen met een beroerte heeft deze hartritmestoornis. Dit stolselrisico is de reden waarom patiënten met deze aandoening bloedverdunners krijgen.

Hoewel onbehandeld atriumfibrilleren het risico op hartgerelateerde sterfgevallen verdubbelt en gepaard gaat met een vijfvoudig verhoogd risico op een beroerte, zijn veel patiënten zich er niet van bewust dat AFib een ernstige aandoening is.

Hier is hoe patiënten hun ervaring hebben beschreven:

"Mijn hart flip-flops, slaat beats over en voelt alsof het tegen mijn borstwand bonkt, vooral als ik dingen de trap op draag of voorover buig."

“Ik was misselijk, licht in mijn hoofd en zwak. Ik had een heel snelle hartslag en het voelde alsof ik naar adem hapte.”

“Ik had helemaal geen symptomen. Ik ontdekte mijn AF bij een reguliere controle. Ik ben blij dat we het vroeg hebben gevonden.”

Er is niet slechts één oorzaak van AF, hoewel er meerdere risicofactoren zijn. Ongeveer 75 procent van de mensen met AF is ouder dan 65 jaar. Behalve op hoge leeftijd hebben mensen met een hoge bloeddruk, diabetes, andere hartaandoeningen, schildklieraandoeningen of slaapapneu een grotere kans om AF te ontwikkelen. Soms is het atriumfibrilleren een reactie op het gebruik van stimulerende middelen, zoals cafeïne, alcohol, tabak of drugs. Bovendien zijn er zeldzame vormen van AF met een genetische aanleg. Deze vormen manifesteren zich meestal op jonge leeftijd. 

Het meest voorkomende symptoom is een trillende of fladderende hartslag. Soms hebben mensen met AF geen symptomen en is hun toestand pas waarneembaar bij lichamelijk onderzoek. Toch kunnen anderen een of meer van de volgende symptomen ervaren:

• Algemene vermoeidheid
• Snelle en onregelmatige hartslag
• Fladderen of "bonzen" in de borst
• Duizeligheid
• Kortademigheid en angst
• Zwakte
• Flauwheid of verwarring
• Vermoeidheid tijdens het sporten
• Zweten
• Pijn of druk op de borst → Dit is een medisch noodgeval. Het kan zijn dat u een hartaanval krijgt. Bel onmiddellijk een arts.

Zoals eerder vermeld, kan het hebben van atriale fibrillatie u een verhoogd risico op een beroerte geven. Dit zijn de waarschuwingssignalen waar u op moet letten:

• Ongemak op de borst: de meeste hartaanvallen hebben betrekking op een ongemak in het midden van de borstkas dat langer dan een paar minuten aanhoudt, of dat weggaat en terugkomt. Het kan voelen als ongemakkelijke druk, knijpen, volheid of pijn.
• Ongemak in andere delen van het bovenlichaam: Symptomen kunnen zijn pijn of ongemak in een of beide armen, de rug, nek, kaak of maag.
• Kortademigheid: met of zonder ongemak op de borst
• Andere verschijnselen: kunnen zijn: uitbreken in koud zweet, misselijkheid of licht gevoel in het hoofd

Op basis van de presentatie, duur en spontane beëindiging van AF-episodes worden traditioneel vijf typen AF onderscheiden: 

• Eerste gediagnosticeerde AF: AF die nog niet eerder is gediagnosticeerd, ongeacht de duur van de aritmie of de aanwezigheid en ernst van AF-gerelateerde symptomen
• Paroxysmale AF: Zelfbeëindiging in de meeste gevallen binnen 48 uur, sommige AF-paroxysmen kunnen tot 7 dagen aanhouden. AF-episodes die binnen 7 dagen worden gecardioverd, moeten als paroxysmaal worden beschouwd
• Aanhoudende AF: AF die langer dan 7 dagen aanhoudt, inclusief episodes die na 7 dagen of langer worden beëindigd door cardioversie, hetzij met medicijnen, hetzij door gelijkstroomcardioversie
• Langdurige aanhoudende AF: continue AF die langer dan 1 jaar aanhoudt wanneer wordt besloten een ritmecontrolestrategie te volgen
• Permanente AF: AF die door de patiënt (en arts) wordt geaccepteerd. Daarom worden ritmecontrole-interventies per definitie niet uitgevoerd bij patiënten met permanent AF. Als een strategie voor ritmecontrole zou worden toegepast, zou de aritmie opnieuw worden geclassificeerd als 'langdurige aanhoudende AF'.

Op zichzelf is AF niet zo gevaarlijk, maar het kan ernstige gevolgen hebben. Omdat de bloedstroom bij AF onregelmatig is, kan deze in het hart heel langzaam stromen. Dit veroorzaakt mogelijke stolling van het bloed. Als zo'n stolsel afbreekt, komt het in de bloedbaan en kan het slagaders verstoppen. Dit blokkeert de toevoer van vers, zuurstofrijk bloed, wat een beroerte kan veroorzaken. Concluderend kan AF potentieel gevaarlijk zijn. Niet iedereen met AF zal echter beroertes krijgen.